ائمه عليهمالسلام در مورد امور تربيتي، و فرهنگ عملي، و تهذيب نفوس، کوشش فراوان داشتند، و اهتمام آنان، تنها به بيان و نصيحت و ارشاد، منحصر نميشد، بلکه مراقبت دقيق بر اعمال، و مواظبت مستمر سلوک و رفتار، و ملاحظه و اصلاح نواقص و معايب اخلاقي را، بر هر کس لازم و ضروري ميشمردند. و ما در اين مورد، سه نمونه از روش
تربيتي امام عليهالسلام را، که هر کدام مربوط به جنبهاي از زندگاني انسان است، عرضه ميداريم:
«ياسر خادم گفته است: روزي غلامان ميوهاي ميخوردند، آنها ميوه را به تمامي نخورده باقي آن را، به دور انداختند، ابوالحسن الرضا عليهالسلام به آنان فرمود: سبحان الله، اگر شما از آن بينيازيد، هستند کساني که بدان نيازمندند، به آنان بخورانيد»
در اين بيان امام عليهالسلام اشارهاي است، به عدم توجه به ناسپاسي در زندگي روزانه، چنان که امروز در زندگي ما هم به چشم ميخورد، هر کدام ما، هنگامي که از چيزي بينيازي احساس ميکنيم، خواه خوردني باشد يا غير از آن، بدون اين که درصدد برآييم، به وسيله آن نياز ديگران را برطرف کنيم، به طرق مختلف، آن را از ميان ميبريم، و در اين کار هم احساس گناه نميکنيم.
منبع:کتاب تحلیلی از زندگانی امام رضا